Choroba Scheuermanna, czyli młodzieńcza kifoza 14 36548 Jak często trafiają do Was pacjenci z mocno zaokrąglonym piersiowym odcinkiem kręgosłupa i wysuniętą do przodu szyją? Jeśli uskarżają się na obniżoną ruchomość żeber i dolegliwości bólowe, być może cierpią na chorobę Scheuermanna, która pojawiła się u nich w młodzieńczym wieku. Nazywana młodzieńczą kifozą, pojawia się zazwyczaj u młodych osób w wieku 12-14 lat, częściej u chłopców. Choroba ta należy do grupy jałowych martwic kości, w której ich obumieranie następuje bez udziału bakterii, wirusów lub grzybów. Źródła choroby nie są znane, ale wiadomo, że przyczyną martwicy jest niedostateczne ukrwienie tkanki kostnej, przeciążenia, zaburzenia hormonalne lub obciążenia genetyczne. Tkanka kostna rozpada się i ponownie odbudowuje, ale kości deformują się i tworzą krzywiznę, głównie w odcinku piersiowym. Tarcze kręgów zwężają się, następuje ich sklinowacenie, trzony kręgów stają się nieregularne. Na ich powierzchni tworzą się porowate struktury zwane guzkami Schmorla. Są to przepukliny jąder miażdżystych krążków do istoty gąbczastej kręgów. Objawy choroby Scheuermanna Garbienie pleców, ograniczenie ruchomości kręgosłupa – problemy z jego zginaniem i prostowaniem, narastający, tępy i rozlany ból w odcinku piersiowym kręgosłupa to najczęstsze objawy tej choroby. Często towarzyszy jej również skolioza, przykurcze mięśni kulszowo-goleniowych i biodrowo-lędźwiowych. Przy diagnostyce choroby niezbędne jest zdjęcie rentgenowskie obejmujące kręgosłup piersiowy i lędźwiowy. Choroba Scheuermanna w wieku dorosłym poprzez zmiany zwyrodnieniowe płytki granicznej trzonów kręgów zwiększa się ryzyko pojawienia się choroby dyskopatycznej. Następuje również sztywność żeber i ból coraz bardziej usztywniającego się kręgosłupa. Leczenie choroby Scheuermanna W terapii tej choroby istotne jest przywracanie ruchomości kręgosłupa, ćwiczenia wzmacniające jego elastyczność i zwiększenie ogólnej sprawności. Odciążaniu kręgosłupa sprzyja pływanie, częsta zmiana pozycji i leżenie na twardym podłożu. Należy wzmacniać mięśnie i taśmę tylną przeciwdziałając pojawianiu się hiperkifozy. Celem jest minimalizowanie nieodwracalnych następstw choroby jakim jest przebudowa strukturalna trzonów kręgów czyli ich klinowacenie. Rehabilitacja kręgosłupa powinna uwzględniać techniki MET i PIR, masaż, kinesiotaping i rozluźnianie mięśniowo-powięziowe. U dorosłych zaleca się umiarkowany ruch i ćwiczenia rozciągające mięśnie klatki piersiowej i obręczy barkowej. Skuteczne również będzie pływanie, joga (Co daje joga i jak zacząć ćwiczyć?), ćwiczenia na piłce. Ruch jest konieczny, bo zmiany zwyrodnieniowe w następstwie przebytej w wieku młodzieńczym choroby Scheuermanna mogą prowadzić do naprawdę dużych ograniczeń ruchu i dolegliwości bólowych.

Niestety, do dzisiaj nie udało się ustalić przyczyny ich powstawania. Można jednak skutecznie przeciwdziałać objawom bólowym i postępowaniu choroby. Guzki Schmorla a choroba Scheuermanna. Guzki Schmorla zawdzięczają nazwę Christianowi Georgowi Schmorlowi, który w 1927 r. po raz pierwszy zaobserwował je i opisał.

fot. Fotolia Choroba Scheuermanna, zwana niegdyś młodzieńczą kifozą, należy grupy chorób z grupy jałowych martwic kości. Ich cechą charakterystyczną jest obumieranie fragmentów kości i chrząstek, do którego dochodzi bez udziału chorobotwórczych drobnoustrojów. Choroba Scheuermanna atakuje trzony kręgów najczęściej w odcinku piersiowym, ale i piersiowo-lędźwiowym lub lędźwiowym. Zwykle dotyka chłopców w wieku 12-17 lat, choć zdarza się, że zapadają na nią także dziewczynki. Cały proces trwa 2-3 i lata. Nieuchwycony na wczesnym etapie może prowadzić do trwałego ograniczenia sprawności. Przyczyny Do tej pory nie udało się ustalić bezpośrednich przyczyn rozwoju choroby. Za czynniki sprzyjające jej rozwojowi uznaje się: zatory i zakrzepy zaburzenia wzrostu trzonów kręgów wrodzone predyspozycje zaburzenia hormonalne osłabienie odporności mikrourazy kręgów przeciążenia Skutki choroby Scheuermanna Powstaje martwica trzonów kręgów – fragmenty kości rozpadają się, a ich odbudowa następuje w sposób nieprawidłowy, co skutkuje ich zniekształceniem. Stają się one klinowane, krążki międzykręgowe ulegają degeneracji, a ich zawartość zostaje miejscami wtłoczona do istoty gąbczastej trzonów. W ten sposób powstają widoczne na obrazie Rtg tzw. guzki Schmorla, które są cechą charakterystyczną choroby Scheuermanna. W zaawansowanym stadium choroby kręgosłup zmienia kształt – dochodzi do pogłębienia kifozy (naturalnego wycięcia kręgosłupa piersiowego) – powstają tzw. plecy okrągłe, które pociągają za sobą szereg skutków: osłabienie mięśni i ich przykurcze, pogłębienie lordozy szyjnej, ograniczenie ruchomości kręgosłupa i sprawności ogólnej, deformację sylwetki. Objawy Zanim dojdzie do powstania trwałej deformacji kręgosłupa, często pojawiają się sygnały, które mogą sugerować chorobę Scheuermanna: bóle pleców często po wysiłku fizycznym lub długotrwałym przebywaniu w pozycji siedzącej lub stojącej; ból ustępuje po przyjęciu pozycji leżącej szybko narastające zmęczenie garbienie pleców ograniczenie ruchomości kręgosłupa Często chorobie Scheuermanna towarzyszy boczne skrzywienie kręgosłupa (skolioza). W przypadku wystąpienia tych dolegliwości należy wykonać zdjęcie rentgenowskie. Chorobę potwierdza się, obserwując na zdjęciu: zwężone tarcze międzykręgowe sklinowacenie minimum 3 sąsiadujących ze sobą kręgów nieregularne krawędzie trzonów kręgów guzki Schmorla niefizjologiczne krzywizny kręgosłupa. Leczenie Choć choroba Scheuermanna jest nieuleczalna. Bardzo ważne jest, aby jak najwcześniej ją zdiagnozować, to znaczy w momencie zanim dojdzie do znaczących deformacji kręgosłupa i całej sylwetki. Wcześnie podjęta i konsekwentnie prowadzona rehabilitacja pozwala spowolnić proces chorobowy i w bardzo dużym stopniu zapobiec deformacjom. W ramach leczenia choroby Scheueramnna stosuje się: jak najczęstsze przyjmowanie pozycji leżącej (najlepiej na plecach na twardym podłożu) w celu odciążenia kręgosłupa unikanie długotrwałego pozostawania w pozycji siedzącej lub stojącej utrzymywanie kręgosłupa w jak najbardziej naturalnej pozycji, poprzez zapewnienie odpowiedniego jego podparcia systematyczne ćwiczenia korekcyjne naukę przyjmowania i utrzymywania prawidłowej postawy poprawę ogólnej sprawności fizycznej pływanie ćwiczenia oddechowe, korekcyjne, rozciągające i wzmacniające masaż kinesiotaping odpowiednią dietę regularne kontrole lekarskie aż do czasu zakończenia procesu wzrostu pacjenta. Oczywiście osoby uprawiające sporty obciążające kręgosłup (np. biegi, skoki muszą z nich zrezygnować przynajmniej na czas leczenie. W zaawansowanym stadium choroby, stosuje się leki przeciwbólowe, fizykoterapię, gorsety ortopedyczne. Gdy na rehabilitację jest za późno... Nasilony ból lub/i znacznie pogłębiona kifoza, ograniczająca oddychanie, są wskazaniami do leczenia operacyjnego, którego celem jest korekcja pogłębionej kifozy i usztywnienie kręgosłupa. Przypadkowa diagnoza u dorosłych Zdarza się, że osoba dorosła, po wykonaniu Rtg kręgosłupa dowiaduje się o tym, że wcześniej przeszła chorobę Scheuermanna. Jej skutkiem mogą być bóle zlokalizowane między łopatkami, uczucie sztywności, bóle w obrębie klatki piersiowej. W takim przypadku pomocna jest rehabilitacja (nauka prawidłowych nawyków, kinesiotaping). Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

choroba scheuermanna czego nie wolno