Prof. Piotr Rutkowski, kierownik Kliniki Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków w Centrum Onkologii - Instytucie w Warszawie podkreśla w rozmowie z "Rzeczpospolitą", że karta DiLO bardzo ułatwiła diagnostykę pacjentów z podejrzeniem nowotworu, ale - jak zauważa profesor - około 45 proc. wszystkich świadczeń związanych z tą kartą jest realizowanych w 50 ośrodkach, reszta w 1950. W takiej sytuacji leczenie pacjenta nie może być właściwie skoordynowane. Jak tłumaczy, krajowa sieć onkologiczna powinna uporządkować sytuację. - Sieć szpitali onkologicznych z mojej perspektywy to kumulacja wiedzy i silne ośrodki. Nie wszyscy pacjenci będą leczeni w tych ośrodkach, nie ma tak nigdzie na świecie. Pacjent musi być najpierw właściwie zdiagnozowany i musi mieć wyznaczony schemat leczenia właśnie w takich ośrodkach. Leczenie może się odbywać gdzie indziej, pod warunkiem zapewnienia jego właściwej jakości - zaznacza prof. Piotr Rutkowski. Zauważa jednak, że jeśli pacjent chciałby dowiedzieć się, gdzie - ze względu na dobrą jakość świadczeń - najlepiej leczyć np. raka tarczycy, to ciężko odpowiedzieć na to pytanie. Na stronie NFZ dowiemy się, że jest 600 szpitali, które leczą chirurgicznie raka, ale nie dowiemy się, w których leczą najlepiej i wysokospecjalistycznie. - Nasi koledzy we Włoszech robią tak w przypadku mięsaków: większość planów leczenia ustala się w Mediolanie, a chorzy są leczeni w kilku ośrodkach w kraju. To można zrobić, tylko trzeba odstawić typowo polską myśl: "szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie". Ja np. nie podjąłbym się leczenia pacjenta chorego na raka tarczycy mimo, że teoretycznie mam uprawnienia, ale zupełnie się tym nie zajmuję, więc to jest kwestia odpowiedzialności i dobra pacjenta - mówi profesor "Rzeczpospolitej". Więcej: Dowiedz się więcej na temat: