Jazda motocyklem znacząco się różni od prowadzenia samochodu osobowego. Z tego powodu na większość motocykli potrzebne jest kompletnie inne prawo jazdy niż te dające możliwość prowadzenia aut osobowych oraz dostawczych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony. Jakie więc prawo jazdy daje nam uprawnienia do kierowania motocyklami?Która kategoria prawa jazdy odpowiada za motocykle i co oznacza każda z kategorii?Za prowadzenie motocykli odpowiada kategoria A. Istnieje jednak całe mnóstwo jej odmian, które różnią się minimalnym wiekiem, czy też tym jakie motocykle można prowadzić ją posiadając. Najbardziej podstawowa jest kategoria AM. Można ją uzyskać w wieku zaledwie 14 lat i pozwala na prowadzenie motoroweru, czterokołowca lekkiego, czyli na przykład niewielkiego quada, a także zespołu pojazdów złożonego z wyżej wymienionych pojazdów i wyżej znajdziemy kategorię A1. Do jej uzyskania trzeba mieć już ukończone 16 lat. Zdanie tej kategorii uprawnia do tego samego co kategoria AM, a także prowadzenia motocykla trójkołowego o mocy do 15 kW lub motocykla z odpowiednią jednostką napędową. Pojemność jest bowiem ograniczona do 125 centymetrów sześciennych, moc do 11 kW, a stosunek mocy do masy własnej może wynosić maksymalnie 0,1 kW na krok to kategoria A2. Pozwala ona oczywiście na prowadzenie wszystkich pojazdów ze wcześniejszych kategorii. W tym wypadku powiększono jednak dopuszczalną moc motocykla, a do tego nie ma już żadnych regulacji dotyczących pojemności silnika, który go napędza. Jednostka napędowa w motocyklu może mieć jednak maksymalnie 35 kW, a stosunek mocy do masy własnej to maksymalnie 0,2 kW na kilogram. Aby uzyskać kategorię A2 trzeba mieć ukończone 18 kategoria to po prostu kategoria A. Pozwala na prowadzenie pojazdów dozwolonych do prowadzenia przy każdej z poprzednich kategorii, a także na kierowanie dowolnym motocyklem. Znacznie bardziej zaostrzone są jednak wymagania dotyczące wieku osoby zdającej takie prawo jazdy. W wypadku gdy posiada się prawo jazdy A2 od dwóch lat to o prawo jazdy kategorii A można ubiegać się w wieku 20 lat. W innym wypadku trzeba czekać aż do 24 roku wygląda zdawanie poszczególnych kategorii?Najprostszy jest kurs prawa jazdy na kategorię AM. Aby otrzymać prawo jazdy tej kategorii należy zaliczyć kurs składający się z co najmniej 6 godzin kształcenia teoretycznego oraz 5 godzin jazd. Niektóre szkoły jazdy oferują jednak dłuższy czas szkolenia teoretycznego, by lepiej przygotować do zdania egzaminu. Całość kończy się egzaminem teoretycznym oraz praktycznym w WORDzie. Aby otrzymać prawo jazdy trzeba mieć 14 lat. Do kursu można z kolei podejść 3 miesiące przed ukończeniem tego na prawo jazdy kategorii A1 jest już nieco bardziej skomplikowany. Mówimy bowiem o przygotowaniu do jazdy znacznie bardziej niebezpiecznym pojazdem, który ma już jakąkolwiek większą moc, która trzeba opanować. W czasie kursu kategorii A1 kandydatów czeka 30 godzin lekcyjnych zajęć teoretycznych oraz 20 godzin zegarowych nauki wypadku prawa jazdy kategorii A2 kurs na prawo jazdy wygląda niemal tak samo jak kurs na prawo jazdy A1. Różnią się oczywiście jego elementy, gdyż przygotowuje on do jazdy znacznie mocniejszym pojazdem, którego opanowanie nie jest takie proste, a nieodpowiednia jazda może doprowadzić do poważnych uszczerbków na zdrowiu. Pod względem godzin wszystko wygląda jednak dokładnie tak samo jak w kursie na prawo jazdy kategorii wypadku kategorii, A również czeka nas tyle samo godzin nauk praktycznych oraz teoretycznych co przy kategorii A1 lub A2. Oczywiście tutaj także każdy kursant uczy się na nieco innym motocyklu niż w wypadku poprzednich kategorii, gdyż prawo jazdy kategorii A pozwala na prowadzenie dowolnego rodzaju motocykla. Aby zapisać się trzeba być trzy miesiące przed wiekiem 20 lat lub 24 lat w zależności od tego czy posiadamy czy nie posiadamy prawo jazdy A2 przez przynajmniej dwa lata. O prawo jazdy A mogą się jednak ubiegać również osoby po skończeniu 18 roku życia., Mowa tu o funkcjonariuszach wojska, policji, straży granicznej czy też straży pożarnej. Ważne informacje: Systemy bezpieczeństwa stosowane w motocyklachPrawo jazdy kategorii AM ma najniższe ograniczenie wiekowe. Mogą je uzyskać osoby, które ukończyły 14 lat. W praktyce szkolenie można rozpocząć wcześniej, bo już na trzy miesiące przed osiągnięciem minimalnego wieku. Posiadaczami prawa jazdy kategorii AM są też osoby, które uzyskały inny rodzaj kategorii, np. A, B lub C. W Żyjemy w czasach, gdzie pierwszą instancją u której szukamy pomocy jest „Wujek Google”. Podobnie było z nami przed przyjazdem do USA. Mieliśmy masę wątpliwości i pytań. Odpowiedzi na nie szukaliśmy na forach i blogach. Wiedza w ten sposób zdobyta okazała się bezcenna i bardzo nam pomogła w odpowiednim przygotowaniu się do wyjazdu. Teraz postanowiliśmy również sami pomóc innym. Artykuł o tym jak zrobić prawo jazdy w Michigan będzie pierwszym z mamy nadzieję wielu, w których podzielimy się radami o tym jak pewne sprawy załatwia się za Wielką Wodą. Jeśli wybieracie się do Stanów na krótki okres czasu to amerykański dokument nie będzie Wam potrzebny. Samochód można bez problemu wypożyczyć mając polskie prawo jazdy. Sprawa komplikuje się dopiero kiedy w Stanach kupujemy samochód i musimy go ubezpieczyć. Ceny polis w USA z reguły są wysokie, a w przypadku nieposiadania lokalnego prawa jazdy są wręcz z kosmosu. Mało tego, wiele firm nie ubezpiecza w ogóle kierowców bez amerykańskiego prawa jazdy. Dlatego zdobycie tego papierka było jednym z naszych pierwszych celów po przyjeździe. Prawo jazdy krok po kroku Mała uwaga na wstępie – w tekście opiszemy krok po kroku procedurę zdobycia prawa jazdy w Michigan. W innych stanach niektóre z kroków mogą się nieco różnić. Warto zapoznać się ze specyficznymi przepisami na stronie internetowej lokalnego Secretary of State. Zdobycie prawa jazdy można podzielić na następujące kroki: NaukaPrzedstawienie dokumentówEgzamin teoretyczny TIP (Temporary Instruction Permit) i praktykaEgzamin praktycznyWniosek o wydanie dokumentu W tym miejscu mamy dla Was dobre wiadomości. Jeśli posiadacie prawo jazdy z Kanady, Niemiec lub Korei Południowej to od razu przechodzicie do punktu numer 6… Dobra, koniec żartów – zapewne większość z Was posiada polskie prawo jazdy 😉 Co prawda nie możecie liczyć na tak ulgowe traktowanie jak poprzednia trójka, ale i tak nie jest źle. Wasz proces będzie prostszy niż u osób, które nie posiadają prawka w ogóle, bo możecie pominąć zupełnie punkt 4. Od ogółu do szczegółu, a więc z czym wiążą się poszczególne kroki? Nauka Naszą przygodę zaczynamy od nauki. Materiałów szukamy na stronie internetowej lokalnego Secretary of State. W przypadku Michigan znajdziemy tam dwa przydatne dokumenty: What Every Driver Must Know – najważniejszy dokument, swego rodzaju biblia, którą przynajmniej raz warto przeczytać w całości. Zawiera bardzo szczegółowe informacje: wymagania, przepisy i znaki drogowe, wysokości mandatów, co nam grozi jeśli ich nie płacimy itp… Jednym zdaniem wszystko co każdy kierowca w Michigan powinien Skills Test Study Guide – czyli poradnik pomagający się przygotować do testu praktycznego. Możemy w nim przeczytać jak taki test wygląda, na co należy zwracać uwagę i jakie są kryteria zaliczenia. Powyższe dokumenty zawierają wszystko co należy wiedzieć aby zdać egzamin. Jednak ze względu na objętość ciężko się z nich uczyć (chyba, że ktoś lubi wkuwać całe książki). Z pomocą przychodzi cała masa aplikacji i stron z testami – na przykład link. Pytania nieco różnią się od tych, które zobaczymy na docelowym egzaminie. Pozwalają jednak na dobre zrozumienie przepisów i z odrobiną logicznego myślenia na zaliczenie testu. Kiedy po jakimś czasie ćwiczeń widzimy, że bez problemu rozwiązujemy każdy z testów, możemy przejść do kolejnego kroku. Przedstawienie dokumentów Na wizytę w biurze Secretary of State należy przygotować niezbędne dokumenty. Będą nam potrzebne: Social Security Numberdowód tożsamości (np. paszport)dokument potwierdzający obywatelstwo lub legalny pobyt w USA (my przedstawiliśmy dokument I-94, który można pobrać ze strony link)potwierdzenie rezydencji w Michigan (wymagane są dwa dokumenty np. umowa najmu i jakiś rachunek na nasz amerykański adres i nazwisko) tłumaczenie polskiego prawa jazdy Egzamin teoretyczny Po złożeniu dokumentów możemy przystąpić do egzaminu z teorii. Istnieje możliwość zdawania w języku polskim, jednak materiały do nauki są po angielsku. Mieliśmy obawy, że po zapamiętaniu wszystkich zwrotów i nazw zdawanie w naszym języku tylko nam namiesza. Dlatego finalnie zdecydowaliśmy się na angielski. Egzamin składa się z 50 pytań i możemy popełnić maksymalnie 10 błędów. Podzielony jest na dwie części. W pierwszej badana jest nasza znajomość przepisów, zasad bezpiecznej jazdy itp. Druga część to test na znajomość amerykańskich znaków drogowych (na szczęście jest ich sporo mniej niż w Polsce). Warto zauważyć, że test zamyka się automatycznie kiedy osiągniemy minimalny wynik potrzebny do zaliczenia. Po pozytywnym zdaniu obu części na miejscu zostanie nam zbadany wzrok. Urzędnicy mogą też zadać kilka pytań o stan naszego zdrowia. TIP (Temporary Instruction Permit) i praktyka Jeśli do tej pory nigdy nie byliśmy licencjonowani, to kolejnym krokiem jest złożenie wniosku o tymczasowe pozwolenie na jazdę samochodem. Opłata za wydanie tego wniosku wynosi $25. TIP jest ważny przez 180 dni i umożliwia nam praktykę na drodze w obecności dorosłej osoby z ważnym prawem jazdy (rodzic lub instruktor nauki jazdy). Przed przystąpieniem do egzaminu praktycznego musimy ćwiczyć przez przynajmniej 30 dni. Egzamin praktyczny Po zaliczeniu egzaminu teoretycznego, badania wzroku i praktyce (jeśli była wymagana) możemy przystąpić do egzaminu z jazdy. W Michigan jest on przeprowadzany przez zewnętrzne licencjonowane firmy – listę otrzymamy w biurze Secretary of State. Koszt takiego egzaminu zazwyczaj waha się od $50-$90. Bazując na recenzjach w internecie zdecydowaliśmy się na zdawanie z firmą Alert, którą w tym miejscu możemy serdecznie polecić. Egzaminator – Keith jest człowiekiem z powołaniem, który lubi swoją pracę. Na samym początku dokładnie nam wyjaśnił jak będzie przebiegał egzamin, na co trzeba zwracać uwagę itp. Podkreślił aby bezwględnie słuchać jego poleceń oraz, że nigdy nie poprosi o coś, co byłoby niezgodne z przepisami (jak wiemy w Polsce bywa z tym różnie ;-)). Test planowaliśmy zdawać na samochodzie z wypożyczalni, który już mieliśmy „opanowany”. Niestety na miejscu okazało się, że w umowa z Avis zabrania „wykorzystywania samochodu do wyścigów oraz testów”. W tej sytuacji egzaminator zaproponował jazdę jego autem (za dodatkową opłatą $20). Egzamin rozpoczął się na placu, gdzie należało wykonać trzy manewry: zatrzymanie przed linią, parkowanie tyłem i równoległe. Wszystko okazało się bardzo proste, pewnie ze względu na olbrzymie miejsca do parkowania, które muszą pomieścić amerykańskie duże pick-upy i SUVy. Potem wyjechaliśmy na ulicę. Najważniejsze kwestie to: zawsze całkowicie zatrzymywać się przed linią stopu przed ruszaniem ze świateł upewniać się (przekręcając wyraźnie głową) czy samochody z każdej strony się zatrzymałyzachowywać odpowiedni dystans od jadącego samochodu przed nami. Po kilkunastominutowej jeździe miejskimi ulicami przyszedł czas na krótki wypad na autostradę, gdzie należy przeprowadzić jeden manewr zmiany pasa. Następnie powrót. Instruktor poprosił jeszcze o ściszenie radia w trakcie jazdy, aby sprawdzić czy panujemy odpowiednio nad samochodem. Zadał też dwa pytania – o zachowanie gdy samochód z przeciwka będzie jechał prosto na nas oraz przy przejeździe przez tory kolejowe. Po tym nasz egzamin się zakończył – całość trwała ok. 40 min. Wniosek o wydanie Po pozytywnym egzaminie praktycznym udajemy się po raz ostatni do Secretary of State z zaświadczeniem od egzaminatora. Warto na wszelki wypadek mieć przy sobie ponownie wszystkie dokumenty. Zostanie nam zrobione zdjęcie i pobrana opłata za wydanie prawa jazdy w wysokości $25. Dostaniemy też TOP (Temporary Operations Permit) ważny 30 dni, którym możemy się posługiwać do momentu aż pocztą zostanie nam przysłany finalny dokument (zazwyczaj do 2 tygodni). Jeśli w gotowym prawie jazdy pojawiłby się jakiś błąd (u nas trafiła się literówka), to wymiana jest już bez opłaty. Podsumowanie Cała procedura na pierwszy rzut oka wydaje się długa i skomplikowana. Jednak w rzeczywistości jest prosto i szybko. Jeśli mamy wszystkie wymagane dokumenty i tłumaczenie polskiego prawa jazdy, to tak na prawdę spokojnie można zdobyć amerykańskie w tydzień. Koszt całości zamyka się w kwocie $100-$130. Jak pisaliśmy wcześniej, miejscowy dokument nie jest niezbędny, jednak jeśli ktoś planuje dłuższy pobyt w USA to mocno zachęcamy aby go zdobyć. Wiele przepisów różni się od polskich i dzięki nauce będzie je można zrozumieć (np. możliwość jazdy w prawo lub w lewo na czerwonym świetle w niektórych przypadkach). Warto też wiedzieć, że prawo jazdy jest podstawowym dokumentem tożsamości w USA. Legitymując się nim bez problemu możemy latać samolotem na połączeniach krajowych. I oczywiście bez stresu jeździć po amerykańskich drogach! Zobacz też: KONTRASTY: JAZDA SAMOCHODEM W USA W ustawie o kierujących pojazdami, w rozdziale 19. dotyczącym wymiany praw jazdy czytamy: Osoby posiadające prawa jazdy wydane do dnia 18 stycznia 2013 r. obowiązane są dokonać ich wymiany, na prawa jazdy zgodne z nowym wzorem prawa jazdy określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 20 rozporządzenie w sprawie dokumentów uprawniających do kierowania pojazdami ust. 1 pkt 1. Dziś opowiem trochę o jednym z ważniejszych dokumentów w USA i procesie jego zdobycia. Prawo jazdy, bo o nim mowa, oprócz zasadniczej funkcji, jaką jest potwierdzenie, że jego posiadacz jest uprawniony do kierowania pojazdem, pełni tutaj także rolę ID, czyli może zastąpić dowód osobisty. CZY TRZEBA POSIADAĆ AMERYKAŃSKIE PRAWKO BY JEŹDZIĆ PO STANACH? Firma, przez która załatwiałam swój wyjazd zapewniała, że przez rok spokojnie wystarczy mi moje polskie prawo jazdy i prawo jazdy międzynarodowe (tłumaczy ono polski dokument na język angielski, wyrabia się je w starostwie powiatowym). Jednak później na oficjalnej stronie DDS (Department of Driver Services) w stanie Georgia wyczytałam, że każdy kto przebywa tu więcej niż 30 dni musi je mieć. Słyszałam, że brak ichniejszego prawa jazdy często dezorientuje tutejszych policjantów. Od jednego chłopaka po okazaniu przez niego narodowego i międzynarodowego prawa jazdy, zażądali jeszcze paszportu i byli bardzo zdziwieni, że nie ma go przy sobie. Finalnie jednak kary żadnej nie dostał, więc nie wiem jakie są konsekwencje nieposiadania amerykańskiego dokumentu. Na pewno jednak warto je mieć, zwłaszcza jak się swój polski dokument z przed niespełna ośmiu lat zgubiło w pierwszym tygodniu pobytu.. 😉 ZDAWANIE PRAWA JAZDY W POLSCE I W STANACH Wczoraj postanowiłam udać się do odpowiedniej placówki, by przekonać się na własnej skórze, czy opowieści znajomych na temat zdawania prawa jazdy w Stanach faktycznie nie mijają się z prawda. I faktycznie muszę przyznać, że takiego cyrku na kółkach to ja jeszcze nie widziałam! 😉 Kto posiada polski dokument, ten z pewnością pamięta OBOWIĄZKOWY kurs. 30 godzin za kierownicą Lki z uprawnionym do tego instruktorem. Później badania lekarskie, zdjęcia, umawianie się przez instruktora na egzamin, czekanie ponad miesiąc a na końcu wielki stres w WORDZIE. No i niemałe sumki zarówno za kurs jak i całą resztę. Tutaj kurs jest… opcjonalny. Jeśli ktoś chce, to oczywiście może taki kurs wykupić, ale równie ktoś znajomy/rodzic może nauczyć Cię jeździć. I.. nikt nie sprawdza, czy jesteś po kursie czy nie! Nie wiem, jak w innych stanach, ale w Georgii na egzamin pisemny nie trzeba się umawiać wcześniej. Wystarczy pojechać do najbliżej placówki DDS, odczekać swoje w kolejce wypełniając odpowiedni formularz, jak wywołają do okienka to okazać wszystkie potrzebne dokumenty (w moim przypadku: paszport z aktualną wizą, formularz DS2019, oficjalny list z firmy, która pośredniczyła w wyjeździe ze wskazaniem obecnego adresu zamieszkania, Social Security Number oraz numer I-94). Później trzeba przejść badanie wzroku, uśmiechnąć się do zdjęcia, podejść do wskazanego komputera by zdać egzamin pisemny, wrócić do okienka i… odebrać papierową wersję swojego prawa jazdy. Co zabawne to fakt, że wszystko odbywa się w jednym pomieszczeniu. Czyli egzamin teoretyczny zdaje się w obecności przynajmniej czterdziestu osób oczekujących, przy wtórze śmiechów, rozmów i płaczu dzieci. O jakimkolwiek skupieniu nie ma mowy (obok mnie siedziała kobieta, która GŁOŚNO czytała pytania i GŁOŚNO zastanawiała się nad odpowiedziami – była to Amerykanka, czyli egzamin zdawała w swoim języku!). Ponadto, osoby w okienkach jednocześnie, oprócz wypełniania papierów, pełnią rolę fotografa (zdjęcie robią bezpośrednio przy okienku), okulisty (tak.. sprawdzają wzrok przy tym samym okienku..) i nadzorują przebieg egzaminu teoretycznego (co jakiś czas podnoszą wzrok, sprawdzają czy ktoś nie ściąga i krzyczą jeśli ktoś patrzy nie w swój komputer). Koszt takiej imprezy? 10$. Wrażenia? Bezcenne! JAK TRUDNY JEST EGZAMIN TEORETYCZNY I JAK ZDAWANIE POSZŁO MI? Sam egzamin teoretyczny jest łatwy do zdania nawet w obcym języku. Składa się z dwóch części, każda zawiera 20 pytań: jedna sprawdza znajomość znaków, druga ogólne zasady poruszania się po drogach. W każdej części można zrobić… 5 błędów, by zdać. Większość osób radziła mi by przed egzaminem przeczytać tzw. manual, czyli instrukcję z ogólnymi zasadami jazdy. Chciałam, ale okazało się to tak wciągające, że po dwóch stronach już spałam. Zastępczo ściągnęłam sobie z App Store aplikację GA DDS (każdy stan ma swoją aplikację – przepisy się różnią w zależności od stanu) i rozwiązałam przykładowe testy. Pytania na egzaminie nie były dokładnie takie same, ale zagadnienia się powtórzyły. Myślę, że zdałabym i bez tego, ale z takim przygotowaniem było 20/20 i 19/20. Moje ulubione pytanie egzaminacyjne :))))) * Teraz pozostało mi zadzwonić pod wskazany numer telefonu i umówić się na część praktyczną. Ale najpierw wypadałoby liznąć parkowania równoległego. Wstyd przyznać, ale taka sztuka udała mi się raz w życiu, na egzaminie praktycznym w Polsce, prawie osiem lat temu 😉 Spodziewajcie się za jakiś czas drugiej części historii z moim amerykańskim prawem jazdy 🙂 A tymczasem Wy pochwalcie się czy zdawaliście prawo jazdy gdzieś poza Polską? Było łatwiej czy trudniej? 🙂 Czekam na Wasze komentarze!
Jakie są kategorie prawa jazdy na motor. Kategorie prawo jazdy na motor mogą różnić się w zależności od kraju, ale na ogół wyróżnia się kilka podstawowych kategorii, a są to: Kategoria AM – uprawnienia te pozwalają na prowadzenie motorowerów o prędkości maksymalnej do 45 km/h lub trójkołowców o pojemności silnika do 50 cm3.
– Nie znam nikogo, kto nie zdałby prawka za pierwszym razem – przekonuje Jan Pachlowski, reporter od czternastu lat pracujący w Stanach Zjednoczonych. Czy egzamin w USA to rzeczywiście taka łatwizna?Korespondent polskich mediów w USA ponad dekadę mieszkał w Chicago i tam zgłosił się na egzamin, choć miał już prawo jazdy zrobione w Szczecinie.– Przyjechałem „biegówką”, co jest rzadkością, bo tu prawie wszyscy jeżdżą automatami – tłumaczy Pachlowski. – Kiedy egzaminator to zobaczył i dowiedział się, że jeżdżę od ośmiu lat, uśmiechnął się. Stwierdził, że właściwie nie powinniśmy odpalać silnika, ale żeby formalności stało się zadość, trochę pokrążyliśmy po mieście – jazdą był egzamin teoretyczny. W ocenie polskiego dziennikarza – bardzo prosty. Pytania dotyczyły przepisów ruchu drogowego, bezpieczeństwa, pierwszej pomocy.– Odpowiedzi wydawały się oczywiste. Przynajmniej dla kogoś, kto już siedział za kierownicą – komentuje kierowca z wieloletnim stażem na drogach Europy musiał uzyskać amerykańskie uprawnienia do prowadzenia pojazdów? Czy polskie, niemieckie, hiszpańskie prawko nie jest honorowane na drogach Illinois, Colorado, Florydy, Kalifornii, Oregonu? Jeśli przyjeżdżamy do USA na wizę turystyczną – nie ma problemu. Prawo jazdy ze znaczkiem PL zwykle jest uznawane przez policję. Ale…– Najlepiej dysponować międzynarodowym prawem jazdy – radzą Magdalena Czarnecka i Tomasz Pawlikowski, twórcy bloga „Not Born In The USA”, od lat przemierzający Stany Zjednoczone. – Taki dokument umożliwia wypożyczenie auta. Gwarantuje spokój podczas kontroli drogowej. Przydaje się również wtedy, kiedy chcemy kupić w sklepie alkohol – dodaje z humorem prawko trzeba wyrobić oczywiście przed wyjazdem z Polski. Złożyć stosowny wniosek w starostwie powiatowym, załączyć zdjęcie, uiścić opłatę 35 jeśli zostajemy w USA dłużej, musimy tam zdać egzamin na ma kursu, jest Drivers HandbookMagda i Tomek zrobili to pięć lat temu w Kalifornii. On już wcześniej jeździł. Ona była nowicjuszką. Jak żartuje – przemieszczała się tylko rowerem i nadal woli dwa kółka od czterech. Razem poszli na egzamin teoretyczny. On popełnił pięć błędów (dopuszczalnych jest sześć), ona ani jednego. Do praktycznego on podchodził dwa razy. Ona zdała za pierwszym.– Trochę lepiej się przygotowałam – śmieje się Magda. – Tomek za poprawkę musiał zapłacić sześć dolarów – wygląda zdobywanie uprawnień krok po kroku? W USA nie ma obowiązkowych kursów na prawo jazdy (choć oczywiście można skorzystać z usług profesjonalnego instruktora, ok. 50 dolarów za godzinę), wymaganej liczby godzin szkolenia praktycznego ani ośrodków egzaminacyjnych, takich jakich jak WORD-y w Polsce. Kandydat na kierowcę zgłasza się do urzędu o nazwie Department of Motor Vehicle (w niektórych stanach funkcjonują: Department of Transportation – Wydział Transportu, Motor Vehicle Administration – Zarząd Pojazdów Silnikowych, Department of Public Safety – Wydział Bezpieczeństwa Publicznego). DMV jest odpowiednikiem polskich wydziałów komunikacji. Rejestruje pojazdy, wydaje tablice, pobiera opłaty, a także weryfikuje umiejętności kierowców. Na stronie internetowej DMV znajdują się różne formularze (rejestracja auta, zapisy na egzamin), aktualizowane przepisy, bezpłatne materiały amerykańskiego kierowcy – Drivers Handbook – napisany jest prostym językiem, bogato ilustrowany. I dostępny w różnych wersjach językowych, np. rosyjskiej, hiszpańskiej. Można skorzystać z e-learningu. Można sięgnąć po tradycyjną książeczkę.– Znajduje się tam wiele praktycznych informacji, objaśnienia. Na przykład jakie zasady obowiązują na skrzyżowaniach równorzędnych – opowiada jeden z ciekawszych wątków dla europejskiego kierowcy, bo w USA nie ma zastosowania reguła prawej ręki. A skrzyżowań bez znaków określających pierwszeństwo jest bardzo już poznamy amerykańskie przepisy, umawiamy się na egzamin. Zanim przystąpimy do wypełniania arkusza z pytaniami, musimy uregulować opłatę (w Kalifornii 30 dol., w niektórych stanach 25 dol., w innych – 50 dol.) i poddać się urzędowej procedurze, która obejmuje pobranie odcisków palców i wykonanie zdjęcia. Obowiązkowe jest również badanie teoretyczna egzaminu (w Kalifornii) to 36 pytań testowych, każde z jedną poprawną odpowiedzią.– Test zdaje się w takich boksach, przegródkach, przypominających pomieszczenia do głosowania. Wyniki sprawdzane są od ręki – tłumaczy oznacza tymczasowe pozwolenie na prowadzenia pojazdu (tzw. permit). Wtedy można jeździć po drogach publicznych, ale w asyście osoby dorosłej posiadającej prawko. Nauczycielem jest zwykle ojciec, wujek, starszy brat. Siadaj „behind the wheel” i nie stresuj sięKiedy już pewnie czujemy się za kółkiem, umawiamy się na egzamin praktyczny, nazywany „behind the wheel”. Do oddziału DMV zgłaszamy się własnym samochodem. Musimy mieć przy sobie wspomniany „permit”, dowód rejestracyjny i dowód ubezpieczenia. W urzędzie pobieramy plakietkę z numerkiem, którą umieszczamy pod szybą, parkujemy w wyznaczonym miejscu (tzw. punkt startowy) i czekamy na egzaminatora.„Do egzaminu praktycznego przystępuje się własnym samochodem. Podjeżdża się w specjalnej kolejce á la McDrive. Do pierwszego samochodu podchodzi egzaminator, sprawdza, czy kierowca wie, gdzie są kierunkowskazy, hamulce, światła. Wsiada i wskazuje, którędy jechać” – czytamy na blogu „Ja & On”, prowadzonym przez Sylwię i Kubę Górajków, którzy prawo jazdy robili w egzaminacyjna zwykle trwa kilkanaście minut. Magda wspomina, że z trudniejszych manewrów musiała wykonać parkowanie równoległe i cofanie wzdłuż krawężnika.– Nie ma czegoś takiego jak „rękaw” (cofanie po łuku) czy innych bzdur służących do oblewania kursantów w Polsce – stwierdza. – Egzaminatorzy zwracają uwagę przede wszystkim na kwestie bezpieczeństwa, ze szczególnym naciskiem na kontrolę tzw. blind spotów (martwych stref) podczas skręcania czy zmian pasa ruchu – ciekawe, przed przystąpieniem do „behind the wheel” kierowca otrzymuje do podpisania arkusz papieru z przedstawionymi tam manewrami i rodzajami błędów.– Popełnienie błędu krytycznego, np. zignorowanie znaku lub przekroczenie prędkości, oznacza koniec egzaminu – wyjaśnia Magda. – Pomniejsze błędy, typu najechanie na linię, nieutrzymanie odpowiedniej odległości od innych aut, problemy z płynną jazdą nie dyskwalifikują kandydata na kierowcę – drobnych błędów jest bardzo dużo, egzaminator zaprasza nas na poprawkę. Ale wcześniej udziela wskazówek, dokładnie opisuje wszystkie wpadki kierującego. Radzi, nad czym powinien popracować.– Generalnie wszyscy w DMV są bardzo sympatyczni i pomocni. Jak lubią podkreślać: żebyś zdał i był bezpiecznym kierowcą – mówi Magda. – Po zdaniu egzaminu otrzymujesz potwierdzenie, że możesz samodzielnie prowadzić auto. A dwa tygodnie później przysyłają pocztą właściwy na rondzie by zemdlał?Do samochodowych wojaży po Ameryce zachęcają ceny paliwa (dwa razy niższe niż w Polsce!), stosunkowo tanie auta, szerokie drogi.– Tu wszystko jest duże i proste w obsłudze. Samochody, skrzyżowania, autostrady, parkingi. Gdy przyjeżdżam do Polski i muszę zaparkować przy centrum handlowym, zastanawiam się, dlaczego jest tak wąsko – opisuje z humorem Pachlowski. – Wielu Amerykanów nie umie „koperty”. A gdyby któregoś mojego sąsiada przenieść na rondo w Szczecinie, to chyba by zemdlał – śmieje się że Polacy technicznie jeżdżą lepiej od Amerykanów dzięki temu, że przez dziesięciolecia męczyli się w kiepskich samochodach, na dziurawych, wąskich drogach. Dziennikarz podkreśla jednak, że w USA kierowcy są bardziej odpowiedzialni. Przestrzegają przepisów. Przywołuje statystyki wypadków drogowych: ofiar śmiertelnych jest sześć razy mniej niż w Polsce (proporcjonalnie do liczby ludności). To efekt konsekwentnych działań policji i surowych kar dla piratów drogowych.– Za znaczne przekroczenie prędkości możesz zostać aresztowany na 24 godziny – podkreśla prędkość trzeba szczególnie uważać, bo w różnych regionach kraju obowiązują różne „speed limits”. Na północnym wschodzie, np. w Connecticut, Vermont czy New Jersey, jeździ się maksymalnie 65 mil na godzinę (1 mila to 1,61 km). W Południowej i Północnej Dakocie, Oklahomie, Newadzie obowiązuje limit 75 mph. W Idaho i Utah 80 mph, a w Teksasie aż 85 mph. W Alabamie na trasach międzystanowych dopuszczalne jest 70 mph. Na drogach mających co najmniej cztery pasy – 65 mph, na innych – 55 mph. W dzielnicach mieszkaniowych tylko 25 mph, a w okolicach szkół 15 mil na godzinę. W niektórych stanach teren zabudowany, niezależnie od klasy drogi, oznacza maks. 30 mph. W innych urzędowym ograniczeniem jest 45 mph, chyba że znaki pokazują kierowca… może słono kosztowaćKażdy stan ma odrębne przepisy ruchu drogowego, swoje normy dotyczące wieku kierowców, swój system egzaminowania.– Ograniczone prawo jazdy w niektórych stanach, jak np. Dakota Południowa, można mieć już w wieku 14 lat, w innych trzeba czekać do 17 – zauważa Magda.– W Illinois prawko może zrobić szesnastolatek, ale przez dwanaście miesięcy musi mu w samochodzie towarzyszyć osoba dorosła, oczywiście z uprawnieniami do kierowania – dodaje Jan są także zróżnicowane zasady dopuszczania pojazdów do ruchu.– Na Florydzie, gdzie teraz mieszkam, nie ma przeglądów technicznych. Jest tylko test spalin, dopasowany do wieku pojazdu, rodzaju silnika. Jeśli auto przejdzie ten test pozytywnie, można nim jeździć, choćby nie miało sprawnych hamulców – żartuje kolei w New Jersey są wymagane szczegółowe badania diagnostyczne. Robi się je za darmo. Ale co roku trzeba zapłacić 100 dolarów za naklejkę na tablicę rejestracyjną. Magda i Tomek płacą za coroczną rejestrację 122 dolary. Plus 40 „baksów” za „smog check”.– No i jeszcze około 120 dolarów miesięcznie ubezpieczenia. To informacja dla tych wszystkich, którzy upierają się, że w Stanach wszystko jest tanie – dodaje z humorem że nie jeździ nową limuzyną, tylko dziewięcioletnią toyotą. Koszty ubezpieczeń mocno biją po kieszeni amerykańskich kierowców. Opłaty zależą od rocznika, pojemności silnika, miejsca zamieszkania kierowcy, doświadczenia za kółkiem.– Dopisanie nastolatka do ubezpieczenia komunikacyjnego rodziców oznacza, że będą płacić nie czterysta, a tysiąc dolarów lub więcej – ostrzega z ubezpieczycielem zwykle zawiera się na pół roku. Składki płaci co miesiąc. Przeprowadzka? Nowe prawkoTak jak co roku trzeba przedłużać rejestrację pojazdu, tak samo trzeba pilnować terminów ważności prawa jazdy. W Kalifornii pierwszy dokument wydawany jest na dwa lata. Następny na pięć lat. Każdorazowo urząd kasuje 33 dolary. Bardzo słono kosztuje łamanie przepisów. I nie chodzi o sam mandat, 100 czy 200 dolarów, choćby za przekroczenie prędkości.– Wysyłają cię jeszcze na kurs reedukacyjny. Musisz zaliczyć kilka godzin szkolenia i test dotyczący bezpieczeństwa. Jeśli w ten sposób nie skasujesz mandatu, będziesz miał go na tzw. rekordzie (w kartotece), co oznacza wysokie koszty ubezpieczenia nawet przez pięć lat – opowiada dwa, trzy poważne przestępstwa drogowe kierowcy grozi powtórny egzamin. Można też stracić prawo jazdy na kilka miesięcy.– W różnych częściach kraju obowiązują inne przepisy. W Kalifornii prawko jest zawieszane za jazdę po alkoholu czy brak ubezpieczenia – precyzuje prawne obowiązujące w poszczególnych stanach porównuje do niejednolitych przepisów w krajach Unii Europejskiej. I dlatego np. kalifornijskie prawo jazdy po przeprowadzce do Nowego Jorku, Dallas czy Seattle trzeba aktualizować.– Gdybym z Chicago przeniósł się na Hawaje, wymagaliby ode mnie tylko zdania testu. A gdybym zamieszkał w New Jersey, musiałbym powtórnie zdać cały egzamin. Teorię i praktykę. Ale są również takie stany, gdzie dokument z Illinois po prostu by przepisali. Uznali za ważny – podsumowuje Pachlowski. – Generalnie Stany są przyjazne dla kierowców. Nie znam nikogo, kto nie zdałby egzaminu za pierwszym razem. Jak robiłem prawo jazdy w Szczecinie, w 1998 roku, to była masakra. Cztery razy podchodziłem. Nadal tak oblewają? – MaciejewskiCiekawostkiPrawo jazdy w USA pełni funkcję podstawowego dokumentu są oznaczenia benzyny – odpowiednikiem europejskiej 95 jest 87 (regular – dla większości aut). Możemy zatankować również wysokooktanową 89 lub skrzyżowaniach nie obowiązuje zasada prawej ręki. Pierwszeństwo ma ten, kto wcześniej dojechał do – tylko zgodnie z kierunkiem jazdy. Tak jak w Niemczech – jeśli staniemy przy krawężniku pod prąd, otrzymamy krawężników określa, gdzie, na jak długo i kto może parkować. Przy żółtych liniach dozwolony jest bardzo krótki postój, przy zielonych można zatrzymać się na 15 minut. Niebieski krawężnik wyznacza miejsca dla niepełnosprawnych. Czerwony to zakaz zatrzymywania i postoju. Niepomalowany krawężnik (lub biały) oznacza ogólnodostępne miejsca parkingowe (bez limitu czasu).Można skręcać w prawo na czerwonym świetle. Chyba że przy sygnalizatorze jest tabliczka z napisem NO TURN ON Lane to skrajny lewy pas tylko dla motocykli i samochodów, w których znajdują się co najmniej dwie osoby. Jeśli kierowca singiel zaryzykuje, bo nie chce tracić czasu w korku, może zapłacić nawet 400 dolarów jest święty. Nawet jeśli wchodzi na jezdnię w miejscu niewyznaczonym lub sygnalizuje taki zamiar, samochody powinny się zatrzymać.
M84KVGN. jakie są kategorie prawa jazdy w usa
